if (warunek)
{
//instrukcje
}
if (warunek) instrukcja;
Spójrzmy na przykładowy program:#include <iostream>
int main()
{
int L1;
cout << "Podaj liczbe: ";
cin >> L1;
if (L1!=2) cout << "Wpisales liczbe rozna od 2";
if (L1==2)
{
cout << "Wpisales liczbe 2" << endl;
cout << "Strzal w dziesiatke!";
}
}
>>Instrukcja if else
Instrukjca ta jest bardzo podobna do powyższej insttukcji if. Dodano to słowo else, które oznacza "w przeciwnym wypadku". Ogólna postać wygląda następującoif (warunek)
{
//instrukcje;
}
else
{
//instrukcje;
}
#include <iostream>
int main()
{
int L1;
cout << "Podaj liczbe: ";
cin >> L1;
if (L1!=2)
{
cout << "Wpisales liczbe rozna od 2";
}
else
{
cout << "Wpisales liczbe 2" << endl;
cout << "Strzal w dziesiatke!";
}
}
W porzednim rozdziale poznaliśmy operatory relacji. Poniższy przykład obrazuje ich użycie
#include <iostream>
int main()
{
int L1;
cout << "Podaj liczbe: ";
cin >> L1;
if (L1!=2 || L1!=5)
cout << "Wpisales liczbe rozna od 2 i 5";
}
>>Instrukcja wyboru switch
Wyobraźmy sobie sytuację gdy chcemy wywołać inną instrukcję dla różnej liczby. Musielibyśmy wielokrotnie zastosować instrukcję if. Istnieje jednak prostszy sposób. Z pomocą przychodzi nam instrukcja switch. Ogólny schemat prezentuje się następująco:switch (zmienna_sterująca){
case 1: instrukcje;
break;
case 2: instrukcje;
break;
...
case n: instrukcje;
break;
default: instrukcje;
}
#include <iostream>
int main()
{
int ZS;
cout << "Wybierz liczbe calkowita z przedzialu 1-3" << endl;
cin >> ZS;
switch (ZS){
case 1:cout << "1 - zloty medal";
break;
case 2:cout << "2 - srebrny medal";
break;
case 3:cout << "3 - brazowy medal";
break;
default: cout << "Liczba " << ZS << " nie zawiera sie w przedziale 1-3";
}
}
Powrót